środa, 13 marca 2013

The Virgin Suicides

Istnieje niepodważalna zasada. Najpierw książka, później film. W tym przypadku było na odwrót. Kilka lat temu natrafiłam na film "Przekleństwa niewinności". Debiutancki obraz, który wyszedł spod ręki córki Francisca Coppoli - Sophi. Polskie tłumaczenie tytułu mylące, nie każdy pewnie wie, że pierwsze dzieło Sophi Coppoli było na podstawie książki. Ja się na tym złapałam. Dopiero po kilku latach miałam okazję zapoznać się z książką "Samobójczynie" Jeffrey'a Eugenidsa.
There are unquestionable rule. First the book, then a movie. In this case it was the other way around. A few years ago I came across the film "The Virgin Suicides". Debiut image that came from the hand of  Francisco Coppola's daughter - Sophia. Polish translation of the title misleading, not everyone probably knows that Sophia Coppola's first work was based on the book. I caught on that. It was only after a few years I had the opportunity to read the book "The Virgin Suicides" by Jeffrey Eugenides.
Akcja dzieje się na początku lat siedemdziesiątych XX w. w  miasteczku Grosse Point, w stanie Michigan. Ojciec, Ronald Lisbon jest nauczycielem matematyki w prywatnej szkole, zaś matka - Sara Lisbon zajmowała się domem. Mają pięć córek - trzynastoletnią Cecilia, czternastoletnią Lux, piętnastoletnią Bonnie, szesnastoletnią Mary i siedemnastoletnią Therese. Typowa amerykańska, szczęśliwa rodzina o dość purytańskich zasadach. Pewnego lata, ich życie driametralnie się zmieniło. Najmłodsza z córek, Cecilia próbowała popełnić samobójstwo podcinając sobie podczas kąpieli żyły. Za radą psychologa, państwo Lisbon organizują przyjęcie, żeby dziewczęta mogły mieć kontakt z rówieśnikami. Podczas jego trwania, Cecilia popełnia samobójstwo, po raz drugi...

The action takes place in the early 70s of the twentieth century in the town of Grosse Point, Michigan. His father, Ronald Lisbon is a mathematics teacher in a private school, and his mother - Sara Lisbon was a housewife. They have five daughters - thirteen Cecilia, fourteen Lux, fifteen Bonnie, sixteen Mary and seventeen Therese. Typical American, happy family with a rather puritanical principles. One summer, their lives changed dramatically. The youngest of the daughters, Cecilia tried to commit suicide by cutting the veins in the bath. On the advice of a psychologist, mr and mrs Lisbon organized party for girls, because they  should be able to have contact with their peers. During the party, Cecilia commits suicide...



W tym przypadku kolejność - film, później książka - była dobra. To, co mi się rzuciło w oczy w obrazie Coppoli to pastelowe kolory plus typowo dziewczęca uroda aktorek. Dało się to również odczuć podczas czytania książki. Ciepłe, pastelowe barwy oraz małomiasteczkowa sielanka to tylko przykrywka do tego, co przeżywały w środku główne bohaterki po śmierci swojej siostry. Doszło do tego surowe wychowanie ze strony matki. Rola ojca w wychowaniu ograniczała się jedynie to przytakiwania swojej żonie i patrzenie, jak jego własne dzieci popadają w coraz to głębszą ruinę. Dziewczęta były w okresie dojrzewania. Chciały poznawać chłopców, chodzić na randki czy po prostu spotykać się z rówieśnikami. Nie otrzymujemy jednak odpowiedzi, dlaczego tak a nie inaczej własna matka traktowała swoje córki. Być może samobójcza śmierć Cecili była wyraźnym znakiem rodzicom - dajcie nam swobody, chcemy żyć i się spełniać. Od tamtego momentu były tylko i wyłącznie skazane na siebie. Dziewczęta nie były w stanie sobie poradzić z surowym wychowaniem oraz ze śmiercią jednej z sióstr. A to wszystko zostało opowiedziane przez ich sąsiadów. Chłopców, którzy zafascynowani tajemniczą aurą sióstr podglądali je.
Jeffrey Eugenides, autor książki
In this case, the order - the movie, then the book - it was good. That's what threw me in the eye in the Coppola's image is pastel colors plus typical beauty actresses. It also could be felt while reading the book. Warm pastel colors and small-town idyll is just a cover for what is experienced in the middle of the main characters after the death of her sister. It got to the strict upbringing by his mother. The role of the father in the education limited only to acquiesce his wife and seeing his own children fall into ever deeper ruin. The girls were in puberty. They wanted to know the boys, dating or just hanging out with their peers. However, we do not get answers as to why so and not otherwise own mother treated her daughter. Perhaps suicide Cecilia was a clear sign of their parents - give us freedom, we want to live and meet. Since then, they were only bound to each other. The girls were not able to cope with the harsh upbringing and the death of one of the sisters. And it's all been told by their neighbors. Boys who are fascinated by the mysterious aura of the sisters preview them.
Sophia Coppola, reżyserka
Po przeczytaniu czy obejrzeniu filmu pozostaje pewien niepokój. W głowie kłębi się multum pytań. Czy tak musiało się stać? Czy nikt nie mógł z sąsiadów pomóc? Może Wy, drodzy czytelnicy, znajdziecie odpowiedzi na te pytania po przeczytaniu książki bądź obejrzeniu filmu. Ze swojej strony, gorąco polecam !
After reading and watching the film remains a concern. The head of curls a plethora of questions. Does it have to happen? Is one of the neighbors could not help? Perhaps you, dear readers, you'll find answers to these questions after reading a book or watching a movie. For my part, I highly recommend it !

wtorek, 5 marca 2013

Dzień Kobiet na filmowo

W najbliższy piątek wypada coroczne święto bab. Dzień Kobiet. Jednak większości z nas ten dzień kojarzy się poprzednim ustrojem. Z obowiązkowym pakietem - goździk i para rajstop z nylonu. Pomimo, że 1993 r. zniesiono ten dzień jako oficjalne państwowe święto, to nadal ta okoliczność co roku jest, w mniejszym stopniu, ale dalej celebrowana. Organizacje feministyczne organizują swoje "manify", chłopcy w szkole dają dziewczynkom w szkołach po kwiatku czy też na ulicy zaczepi nas pan rozdający w ramach reklamy salonu kosmetycznego tulipany.
In this Friday falls annual holiday - Women's Day. But most of us, this day is associated previous system. The obligatory package - pink and a pair nylon's tights. Although 1993 abolished this day as an official state holiday, it still is the fact that he has been, to a lesser extent, but still celebrated. Feminist organizations organize their "rallies", at school boys give girls in schools to flower or we're accosted on the street the dealer from the beauty salon advertising tulips.
W tym roku chciałabym Was, drogie Panie jak i Panowie, namówić na wieczór filmowy z kobietami. Polece wam nie jeden, a trzy filmy, moim zdaniem, godne uwagi. W każdym z nich główną bohaterką jest kobieta. Każda inna.
This year I would like you, dear ladies and gentlemen, to convince the movie night with the women. Recommend you not one, but three films, in my opinion, worthy of attention. Each main character is a woman. Each other.
1. Fortepian (The Piano, 1993), reż. Jane Campion
XIX w. niema Ada McGrath (fenomenalna Holly Hunter) wraz z córką Florą (Anna Paquin) zmuszone są do opuszczenia Szkocji i wyjazdu do Nowej Zelandii. Towarzyszem podróży jest fortepian. Oczekujący na nią Alisadair Steward (Sam Neill) - mąż poznany listownie - już na powitanie odmawia transportu instrumentu przez busz. Kupuje go George Baines (Harvey Keitel), Szkot zadomowiony wśród Maorysów, który odda jej fortepian w zamian za lekcje. Każda warta jeden czarny klawisz.
Nineteenth century, mute Ada McGrath (phenomenal Holly Hunter) and her daughter Flora (Anna Paquin) are obliged to leave Scotland and travel to New Zealand. Travel's compain is piano. Waiting for her Alisadair Stewart (Sam Neill) - man only known by the letter - to welcome refuss the transport facility through the bush. Piano was bought by George Baines (Harvey Keitel), a Scotsman domesticated among the Maoris, who will give her in exchange for piano lessons. Each worth one black key.
Motyw zakazanej miłości, fenomenalna gra aktorska plus jedna z najlepszych ścieżka muzyczna filmu składają się na to, że ten obraz jest wyjątkowy. Dzięki temu mamy możliwość przeniesienia w świat pełen emocji: miłości, bólu, nienawiści, strachu i niezrozumienia. Melodia grana przez główną bohaterkę to uczucie płynące z jej serca. W tym filmie to muzyka jest na pierwszym planie.
Theme forbidden love, phenomenal acting, plus one of the best film soundtrack consists of the fact that this image is unique. This allows us to move in a world full of emotions: love, pain, hatred, fear and misunderstanding. The melody played by the main character of the feeling coming from her heart. In this film, the music is in the foreground.
2. Godziny (The Hours, 2002), reż. Stephen Daldry
Historia angielskiej pisarki żyjącej na początku XX w., Virginii Woolf (Nicole Kidman) przeplata się z historiami dwóch innych (współczesnej - Clarissa (Meryl Streep) i żyjącej w latach 50. XX w. - Laura (Julianne Moore). Wszystkie łączy powieść "Pani Dalloway" oraz głębokie przekonanie, że żyją dla kogoś zamiast dla samych siebie. Jedna jest jej autorką, druga zapaloną czytelniczką, a życie tej trzeciej jest współczesnym odzwierciedleniem historii jej głównej bohaterki. Film zrealizowany został na podstawie książki Michaela Cunninghama o tym samym tytule.
History of the English author who lived in the early twentieth century, Virginia Woolf (Nicole Kidman) is intertwined with the stories of two other (modern - Clarissa (Meryl Streep) and living in the 50s of the twentieth century - Laura (Julianne Moore). All connected novel "Mrs. Dalloway" and a deep conviction that they live for someone else rather than for themselves. One is its author, the other an avid reader, and the life of the third is a contemporary reflection of the history of the main character. Film was realized based on the book by Michael Cunningham with the same title.

Jakie znaczenie i wartość ma moje życie? Co nadaje mu sens? Czy jest to rodzina, praca, miłość? Każda z nich znajdzie inne rozwiązanie, jednak wszystkie dojdą do tego samego wniosku, stanowiącego główne przesłanie filmu. A jaki jest ten wniosek? Takie pytania zadają sobie główne bohaterki. A wraz z nimi widz. Ten film rozbudza myśli o drodze w nieustannym poszukiwaniu. Na te pytania, bohaterki jak i my musimy sami sobie odpowiedzieć.
What is the meaning and value to my life? What gives it meaning? Whether it is family, work, love? Each of them will find another solution, but all come to the same conclusion, which is the main message of the movie. And what is the conclusion? These questions ask the main character. And along with the audience. This film awakens thoughts about the way in a constant search. These questions, character and we have ourselves to answer.


3. Dziennik Bridget Jones (Bridget Jones's Diary, 2001), reż. Sharon Maguire
Tytułowa Bridget Jones (Renée Zellweger) to sfrustrowana trzydziestodwuletnia panna o silnych skłonnościach do popadania w nałogi. Cierpi z powodu nadwagi, nadużywania alkoholu, papierosów i z braku faceta. Po kolejnych, spędzonych samotnie świętach postanawia radykalnie zmienić swoje życie. Zakłada dziennik, w którym skrupulatnie notuje swoją walkę z nadwagą, rzuceniem papierosów oraz próbę znalezienia tego jedynego. Nawiązuje romans ze swoim szefem Danielem Cleaverem (Hugh Grant), który jest haniebnym playboyem. W między czasie pojawia się w jej życiu dystyngowany adwokat Mark Darcy (Colin Firth). Ekranizacja powieści Helen Fielding pod tym samym tytułem.
Bridget Jones (Renee Zellweger) is a frustrated thirty-two miss with a strong tendency to fall into bad habits. Suffer from obesity, alcohol abuse, smoking and no guy. After another, spent Christmas alone decides to radically change your life. Assumes diary, which keeps detailed records his struggle with overweight, quitting cigarettes and attempt to find this one. An affair with her boss Daniel Cleaver (Hugh Grant), who is infamous playboy. In the meantime, appears in her life distinguished lawyer Mark Darcy (Colin Firth). Filming Helen Fielding's novel of the same title.
Na koniec na rozluźnienie film, który każda z nas zapewne widziała, a książkę wręcz pochłonęła. Obraz przedstawiający nas same z nutką ironii i dystansu przepełnionego brytyjskim humorem. Renée Zellweger, która do tej roli przytyła, rewelacyjnie przedstawiła Bridget jako sympatycznego gamonia chcącego zmienić w końcu swoje życie. Film, który rozluźnia, a przy okazji uczy nas spojrzenia na same siebie z dozą dystansu.
At the end on relaxtion movie that any of us have probably seen and book simply swallowed. A picture show themselves with a touch of irony and distance, filled with British humor. Renée Zellweger, who put on weight for the role, fantastic presented Bridget as a lovable loser wanting to change at the end of his life. This film relaxes, and by the way teaches us to look at themselves with a degree of distance.

piątek, 1 marca 2013

W operowej kawiarni.

Pół żywa z bolącą nogą, siedząca w salonie, w którym tata ogląda "głośno" TV, a mama podpowiada co tu napisać - tworzę ten post. Wbrew pozorom nie będzie tu o tym, że mam wisielczy humor i najchętniej wystrzeliłabym siebie albo innych na jakąś małą planetę. Dziś ma być tu poważnie - stosownie do klimatu panującego na zdjęciach i oczywiście miejsca, w którym były one robione. 

I'm half alive with aching leg, sitting in the living room where my dad watching "loud" TV and my mom telling what  I have to write on this post. Contrary to appearances, will not be here that I have a grim sense of humor and most shoot myself or others on a small planet. Today, there will be serious - according to the climate in the pictures, and of course the place where they were made​​.

Dziś będzie o kawiarni i to nie byle jakiej, bo znajdującej się w białostockiej operze. Pachnąca nowością (otwarta 15 lutego) zachwyciła mnie swoim wnętrzem i prostotą. Bije od niej ciepło słońca, wpadającego przez okna, ale i surowość.W kawiarni "Kajar" można poczuć nutkę stylów -  skandynawskiego (elementy wykonane z drewna) jak i  zimnego, nowoczesnego (mix szkła, metalu i elementów z tworzywa sztucznego). To co bardzo mnie zaskoczyło to wielopoziomowość kawiarni. Oprócz głównego poziomu, na którym znajdują się dwa bary, można też delektować się widokiem "z góry" czy też zaszyć się w małym, jasnym półpiętrze. Fanów alkoholi czyt. wypicia lampki szampana w trakcie przerwy jakiegoś widowiska zasmuci fakt, że "Kajar" nie posiada na razie koncesji na alkohol, jednak niebawem ma się to zmienić :). Dla mnie wystarczający jest fakt, że w tym miejscu możemy znaleźć wszystkie smaki soków Cappy - które uwielbiam, czy też zamówić przepyszną kawę lub herbatę. A wszystko to w niewygórowanych cenach.

Today will be about cafe in opera. Smelling the new (opened 15 Ferbuary) delighted me her interior and simplicity. It beats the warmth of the sun coming through the window, but also austerity. In "Kajar" cafe you can feel a hint of Scandinavian style (elements made of wood) and cold, modern (mix of glass, metal and plastic parts). Cafe is multi-level, that fact really surprised meExcept main storey (where you find two bars), you can also enjoy the view of the "top" or hole up in a small, light entresol. Alcohol fans will be upset, because "Kajar" does not have the alcohol license, but soon  that have to change :). For me, it is sufficient in this place we can found all the flavors Cappy juice - which I love, or we can order a delicious cup of coffee or tea. And all this at affordable prices.

Mam nadzieję, że w niedługim czasie "Kajar" stanie się miejscem, uczęszczanym nie tylko przez ludzi przychodzących tu na koncerty. Minimalistyczny charakter wnętrza jest idealny do odwiedzania tego miejsca, w chwilach gdy potrzebujemy skupienia i spokoju, w ważnych spotkaniach towarzyskich jak i biznesowych. Bliskość opery z uczelnią sprawia, że wybrałabym to miejsce w czasie między kolejnymi egzaminami (idealne do totalnego odcięcia się do zgiełku, hałasu i wariacji panującej podczas sesji ).

I hope that in the near future, "Kajar" will become a place frequented not only by people coming to concerts. The minimalist character of the interior is ideal to visit this place, in the moments when we need to focus and calm, in important meetings, social and business meeting. I would choose this place in time between successive examinations (great for a total break with the tumult, noise and variations prevailing during the session), because opera is close the univeristy.
Na koniec dodam jeszcze małą anegdotę odnośnie zdjęć. Otóż to chyba była najgorsza sesja w życiu moim i Emilki, która  strasznie się spięła (przytłoczył ją minimalizm) i za każdym robionym zdjęciem rozglądała się czy nikt na nią nie patrzy. Z kolei ja lekko się denerwowałam, bo 36 klatek kliszy dłużyło mi się niemiłosiernie przez to wszystko. Co dziwne, zdjęcia wg. nas wyszły świetnie. Wychodzi na to, że potrzebujemy takich "ekstremalnych" doznań, aby dojść do perfekcji, za równo przed jak i za obiektywem.

In the end I will add a little anecdote about photos. It probably was the worst session of my, and Emily life, who terribly crouch down (she felt very overwhelmed, because of minimalism) and every captured photograph she looked around, because she was afraid that someone is looking at her ;) On the other hand I was little nervous, because 36 frames film last long pitiless. The pictures came out great, that is strange. It turns out that we need such "extreme" experiences to arrive at perfection, for both before and behind the lens.

marynarka/ jacket - h&m outlet, bluzka/blouse - vintage from my grandmother, spódnica/ skirt - h&m, torebka/bag - szafa.pl , buty/shoes- kari.


#header-inner {text-align: center;}